Tabriz, Iran

Dag allemaal,

Alweer bijna uit Iran! We zijn nu Tabriz, een kleiner plaatsje dan Teheran, maar net zo druk. Heel Iran is druk, druk in vergelijking tot de landen die we hiervoor hebben aangedaan. Behalve China want daar was het ook druk. 

In Teheran had ik nog een tweede rustdag. Ben toen met Kees met de metro naar het noorden van Teheran gegaan waar het nieuwe gedeelte is. De bazaar was erg leuk. Nougat gekocht zonder suiker en dat was superlekker. Na de koffie ben ik alleen verder gaan winkelen en heb toen alleen de metro gepakt. De metro is er erg goedkoop. Voor ruim een half uur maar nog geen 10 eurocent.  Er zijn speciale vrouwencoupés, net als in de bus!  Je bent als vrouw niet verplicht om in de vrouwencoupé te gaan zitten. Deze coupés zijn er vrouwen die zich tussen de mannen niet veilig voelen. In de metro wordt van alles verkocht. Van oortelefoons tot aan fruit toe. Ik heb er met diverse mensen gepraat want ze willen allemaal weten waar je vandaan komt. Ik krijg hier ook vaak de vraag hoe je een visum kunt krijgen naar Nederland. Schijnt moeilijk te zijn voor Iraniërs. 

Voor de Engelsen, Amerikanen en Canadezen onder ons is het wennen in Iran. Ze mogen er alleen met een gids (aangesteld door de overheid) over straat. Als ze ergens alleen naar toe willen mogen ze dat meestal niet. Erg frustrerend. Ze moeten kunnen aantonen waar ze zijn geweest. De organisatie heeft nu in Tabriz een 2e gids aangenomen die met hen meegaat. Waarom? Niemand kan hier een behoorlijk goed antwoord op geven. Het is door de overheid opgelegd. Gelukkig ben ik Europeaan en niet aan de leiband gelegd. 

We hebben in totaal weer bijna 500 km afgelegd met 3200 hoogtemeters. Dat was niet veel en netvoelde dan ook erg makkelijk. De klimmen waren geleidelijk, niet steil. 

Nu het fietsen. Vanuit Teheran gingen we eerst een stukje met de bus vanwege het drukke verkeer. Halverwege gingen we verder op de fiets naar Takestan. Daar sliepen we in een Tourist Inn. Het was net like a boardingschool, met zijn drieën op 1 kamer. En de jongens☺ met zijn zessen op 1 kamer! Maar er waren wel 2 douches, unisex dit keer.

De dag erna gingen we naar Zanjan en sliepen er heel onverwacht niet op een kampeerterrein maar in een luxe hotel! De kampeerplaats was 1 brok steen, zand en vuilnis. De leiding wilde ons hier niet laten kamperen. Gelukkig. We waren daar wel blij mee! De weg naar Zanjan was mooi. Het landschap is er prachtig met veel rotsen en in de valleien is het groen. 

In de namiddag ben ik omgereden om naar de Soltaniyeh Dome te rijden. Dat was 12 km omfietsen maar wel de moeite waard. De Dome schijnt de op 3 na grootste ter wereld te zijn en staat op lijst van Unesco world heritage gebouwen. Dat is mooi dan. Ik heb er voor mezelf een 3 tal leuke schildpadjes van hout gekocht. Nadat ik 3 keer langs het kraampje was gelopen heb ik ze alle 3 gekocht voor 100.000 rial (nog geen euro!). Eerst was het 50.000 voor 1 kleine en uiteindelijk 1 grote,1 middelgrote en 1 kleine voor 100.000. Je weet vaak niet of ze Toman of Rial gebruiken. Dus ik dacht in eerste instantie 500.000 tuman en dat ks 5 mln rial. Nogal een verschil. Maar goed, ik had een erg leuk dagje.

Dag 3 sliepen we weer op een kampeerterrein, naast een watertje. Waar het zo diep was dat je er niet eens helemaal kon staan. Super om te zwemmen, uiteraatd met kleren aan. Het was er in de nacht weer enorm warm zodat ik niet heb geslapen en blij was dat het tijd was om op te staan. 

De 4e dag naar Tikme Dash was mooi met veel geleideljk klimwerk. We klommen er 1200 hoogtemeters maar je merkte er niet veel van omdat het niet steil was. De wegen zijn er alleen soms erg druk met trucks. Jammer. 

De laatste dag naar Tabriz zouden we tot aan de lunch fietsen en daarna met de bus naar het centrum worden gebracht. Halverwege de rit moest ik in de bus stappen. Er was een truckdriver die Kylie dwong om te stoppen en toen vreemde dingen doen. Kylie is opgepakt door onze TDA bus. Er is gelukkig niets ernstigs gebeurd maar ze was er niet veilig meer. Toen besloot de leiding dat ook de overige vrouwelijke fietsers in de bus moesten. Ik was vooraan en moest halverwege de rit instappen. 

In Tabriz is het goed toeven. Ga straks nog naar de bazaar lopen en vandaar naar een blauwe moskee. Gisteravond heb ik gegeten ergens bovenop een winkelcentrum. Met een aantal anderen. Het is hier zowieso  moeilijk eten voor vegetariërs want alles is met vlees bereid. Gelukkig zijn er genoeg lekkere ijsjes🤑. Het brood dat we bij het ontbijt en de lunch krijgen is like wall paper, zo dun als behang en er zit geen enkele smaak aan. Je moet het 4 keer dubbelvouwen om een beetje houvast te krijgen. Ik heb er wat van gezegd en nu  krijgen we iets ander, ook Iraans, brood gelukkig. 

Nog een paar daagjes in Iran en ik ga de grens over naar Turkije, langs de hoogtse berg van Europa, de Mount Ararat (circa 5100 meter hoog). En voor de vrouwen weer gewone fietskleren, geen lange broeken meer! Kijk er naar uit hoor.

Tot over een aantal dagen in Turkije dan, 

Van Els uit Iran.