Istanbul, Turkije

Hallo iedereen!

Yoepie, yoepie! Gehaald en het was super en nog eens super. Wat een schitterend avontuur. Bij a 13000 kmmgefietst. Enige probleem is wel dat het heel erg lang geleden lijkt dat je bent begonnen. Je hebt na al die maanden al zoveel meegemaakt dat het moeilijk voor is te stellen hoe het in China was. En in Mongolië!! Zo ontzettend veel gezien en gedaan. Elke dag een nieuw avontuur.

Nu eventjes over het fietsen. Na de rustdag in Safranbolu nog 4 dagen gefietst. De eerste dag 140 km en 1700 hoogtemeters. Niet mis dus. In de ochtend gingen we door 13 (jawel) tunnels over 16 km lengte. De tunnels waren ongeveer 300 mtr lang met uitschieters van 700 mtr. Maar de meesten waren gelukkig ietwat verlicht. Niet super maar er brande wel wat. Na de lunch was het klimmen geblazen.

Dag 2 naar Kayacik over 122 km en maar 1180 klimmetertjes. Een route langs de Zwarte Zee! Maar het miezerde in de ochtend. Toch was het nog best warm en 's middags kwam het zonnetje er al weer aan. Goed fietsweer dus. In de avond begon het te onweren. We lagen om 6 uur al in onze tent, direct na het eten. En het knalde er op los. De lucht werd zwart boven onze tentjes. Na een uurtje hield het op met regenen en ik heb lekker geslapen. Eindelijk weer eens een beetje geslapen in mijn tent. Niet meer zo warm. 

Dag 3 naar Sile, een plaatsje aan the Black Sea. Over maar 98 km en 1570 meters klimwerk. Het klimmen gaat me nu heel goed af, ik schrik niet meer van een paar extra hoogtemetertjes. Hoewel er heel wat steile stukken bij waren van rond de 15, 16 %. En dat is steil hoor. Het was in de ochtend weer een beetje regenachtig. Dat houdt in dat je heeeel erg vies wordt, overal modder en zand. Nog maar 1 dagje kamperen gelukkig.

De laatste dagen heel erg lekker gegeten in ons camp. Ze (Mitch, Ben en een lokale gids) hadden heerlijk gekookt. De ochtend voordat we naar Istanbul reden kregen we pancakes. Smullen hoor. 

En de laatste dag was heel bijzonder. We moesten 65 km fietsen en 1075 mtr klimmen en bereikten Istanbul waar we werden getrakteerd op gebakken vis. Daarna gingen we nog 30 km fietsen in convooi omdat dat veiliger was. Onderweg stopten we voor de groepsfoto om daarna naar ons 5 sterrenhotel te fietsen. Dat is zeker wel wat anders dan liggen in een armetierig tentje hoor! Super. Ik schrijf mijn blog vanuit mijn hotelkamer met uitzicht over de Bospurus. En ik heb nu een kamer alleen! Ik heb heel vaak de kamer gedeeld met Virginia of Kylie. Als 1 van de 2 ziek was kreeg die een kamer alleen. Ik was eigenlijk nooit ziek dus ik deelde steeds een kamer 1 van de 2. Nu heerlijk alleen geslapen!!

Gisteravond een afscheisdiner gehad op een eilandje midden in de Bospurus. Erg gezellig en lekker. En vanochtend heerlijk ontbeten. Ik heb 4 keer opgeschept en ruim anderhalf uur lang ontbeten. Ben inmiddels wel weer een paar kg aangekomen maar dat zie je bijna niet hoor. 

Het afscheid was erg leuk. We kregen een video te zien van onze reis en iedereen kreeg een medaille. Ik heb iedereen een tip gegeven en kreeg vrijwel van alle tourleaders te horen dat ik zo goed gefietst had en zo vooruit was gegaan met fietsen. En zeker het klimmen ging steeds sneller omdat ik meer kracht in mijn benen heb gekregen. Maar vooral mijn mentale kracht. Elke dag gefietst, ook als ik soms heel moe was. Leuk toch? In Mongolië heb ik inderdaad wel eens gedacht: "vind ik dit nog wel leuk?". Maar dan kom je bij het eindpunt en heb je zo'n voldaan gevoel met een schitterend uitzicht in een supermooie omgeving. Dan ben je zo blij dat je hebt doorgezet. 

Nu, morgen stap ik op het vliegtiig en ben ik in de namiddag hopelijk weer thuis. Iedereen bedankt die mijn blog heeft gevolgd. En bedankt voor alle leuke reacties.

Dit was mijn allerlaatse reisblog van de Zijderoute. Groetjes iedereen en heeeel misschien tot een volgend reisblog. 

Van Els uit het nog warme Istanbul!