Safranbolu, Turkije

Dag allemaal,

Ben er bijna. De allerlaatste restday van de trip! Ik ben nu in een klein oud dorpje, Safranbolu geheten. Ik moet er niet aan denken om er te wonen want het dorp is gebouwd in een vallei met rondom enorme bergen. Dat wil zeggen dat de wegen een hellingpercentage hebben van ruim meer dan 10%.

We hebben nu alweer 3 dagen gefietst, 364 km afgelegd met 4550 hoogtemeters. Maar we hebben het ook koud en nat gehad. Tja, dat hoort er ook bij in zo'n trip. We hadden tot nu toe enorm veel geluk gehad met het weer, alleen maar warm met heel veel zon! 

Dag 1 was een makkie over 110 km en 850 hoogtemeters. We gingen weg uit Amasya met een koudebries en gedurende de ochtend ging het regenen en werd het ook wat kouder. Heb alles uit de fietstas gehaald en aangetrokken. Na een half uurtje tot uurtje was het alweer droog maar het werd niet meer warm. We sliepen in een teachers hostel! Dus niet in een tent en dat was voor ons erg aangenaam. Mitch, onze kok, heeft buiten het eten gekookt en dat was superlekker. Twee keer opgeschept, zoals altijd! 

Dag 2 was over 124 km met 2100 hoogtemeters. Eigenlijk ging het heel erg goed. Ik was bang omdat het zoveel klimmen was maar blijkbaar heb je al zoveel getraind dat het me steeds makkelijker afgaat. En... ik ben tot nu toe één van de weinigen die nog niet echt ziek is geweest en daardoor niet zou kunnen fietsen. Daar ben ik heel blij mee. In de avond hebben we een kampvuur gemaakt. Dat was erg gezellig. 

Nu is mijn odometer alweer (de eerste keer was ergens in Kyrgystan) kapot gegaan, er is blijkbaar vocht ingekomen. Ik moet mijn gps, Mio Cyclo, gaan gebruiken. Prima hoor maar de batterij is na 7 uurtjes fietsen op. Ik begin al voor 7 uur in de morgen en ben meestal tussen 2 en 4 uur klaar en dan is de batterij al leeg. Ik zet mijn Mio daarom pas na een km of 30 (moet ik schatten) aan. Met als gevolg dat ik soms verdwaal in een dorpje. Zo ook in Tosya. Heb 3 keer rond de "kerk" gereden en toen blindelings de bordjes naar Kastamonu gevolgd. Iedereen wil je helpen maar ze wijzen allemaal de verkeerde weg aan. En na een paar km kwam ik bij de lunchtruck!! Blij dat ik er was want ik had enorme honger. 

Na de lunch moest er flink geklommen worden, gemiddeld rond de 8% hellingspercentage met stukken van 12 tot 13 % en die voel je wel in je benen. Zeker omdat ik een compact versnelling heb en geen triple. Met een verzet van maximaal 30 is het behoorlijk zwaar. Een leer voor de volgende keer dus. Maar goed, ik was bijna op de top toen ik een flat tyre kreeg. Na een kwartier zwoegen kwam Jimmy eraan en die heeft me geholpen met het afhalen van de band. Daarna heb ik mijn nieuwe tube erin gedaan en dat ging gelukkig goed. Heb nog niet heel veel lekke banden gehad dus ik mag helemaal niet mopperen. Dit keer zat er een naald in de band!

Dag 3 over 126 km en 1600 klimmeters was goed te doen. Het begint al op te schieten richting Istanbul, de borden langs de kant van de weg geven aan dat het nog minder is dan 600 km! Easy, nog 4 daagjes rijden en we zijn er.

De meeste fietsers zijn alweer bezig met hun volgende trip. Sommigen gaan gewoon op doorreis naar een ander land en gaan niet eens meer naar huis. Kan me wel indenken dat ik het ga missen. Geen stress en elke dag lekker op de fiets met soms een rustdagje. En heerlijk weer tot nu toe dan. Maar ik ga thuis wel missen en zal blij zijn om iedereen (kinderen, buren, collega's, sportvrienden) weer te zien. 

Morgen wordt Maurijn, mijn jongste kleinzoon, een heel jaar! En ik moet dat nu missen. Gefeliciteerd Maurijn!

Groetjes van Els uit Safranbolu, Turkije.