Karakol, Kirgizië

Dag allemaal,

Kirgystan, what a beuatiful country! Maar voordat we er waren hebben we nog 388km gefietst en 3270 hoogtemeters afgelegd. En het was erg, erg mooi. Door de canyon, langs watertjes en kleine dorpjes.

De eerste dag gefietst naar een dorpje naarbij Malybai, een dag van 135 km en 770 mtr klimmen, een makkie dus. Echter niet iedereen. Sommige nieuwkomers moeten nog wel even wennen die hadden net wat zwaarder. Met name de bumpy roads! Je bent hier niet op vlak mooi asfalt maar voor Hollandse begrippen zeer slecht wegdek. De uitzichten erg mooi, vooral na de eerste 30 km. Ik kreeg wel een beetje pijn in mijn polsen vanwege het wegdek. Mike heeft wat lucht uit mijn banden laten lopen zodat het wat comfortabeler wordt op deze wegen. Nog steeds op mijn brede 40 inch banden. Die houd ik erop tot aan Turkije.

In de namiddag gaf Helen onze arts voorlichting over hoogteziekte en wat de verschijnselen zijn, wat je ertegen kunt doen etc. Interressant om te horen. Ik was al door mijn eigen huisarts op de hoogte gebracht en heb diamox meegenomen.

Dag 2 was amazing! We fietsten door een canyon en dat was zo mooi. Het eerste deel van de dag was makkeljjk. Daarna begon de klim. We moesten 1700 hoogtemeters afleggen over 12 km. Dat was zwaar. Maar ik ben niet afgestapt (er waren meerdere fietsers die gingen lopen). De weg was good paved, voor Kazachstaanse begrippen. Tijdens de klim naar boven was het wel erg warm. Heb veel gedronken en op de top had ik geen water meer. Gelukkig was er bovenop de top een yurt met een cokestop. Je kon daar wat drinken en kumis proberen, gefermemteeerde horsemilk. Niet erg lekker. Die nacht slipene we op 1800 mtr en dat is in de vroege ochtend wel te merken. Om half 6 ontbijt betekent om half 5 op. Je moet de tent en alles inpakken. Dan is het nog aardig koud. Omdat het overdag boven de 28 graden wordt (meestal zo'n 32 graden) gaan we vroeg op pad. 

Dag 3 was voor een groot deel unpaved met heel veel gravel. En we moesten de grens over naar Kirgizië. De weg naar de grens was verschrikkelijk slecht. Je moest over veel losse keien fietsen. Nog niet zo slecht als in Mongolië maar de nieuwkomers in onze groep hadden het er moeilijk mee. Ik heb rustig aan gedaan en wss voor 8 uur bij de border. Die ging om 8 uur open, dus mooi op tijd. Na een uurtje konden we weer verder fietsen maar een aantal van ons ging met de bus verder vanwege het slechte wegdek. Tot aan de lunch was het erg, heel erg mooi fietsen! Precies zoals ik me Kirgizië had voorgesteld. Aleen over heel erg slecht wegdek. 

We slapen in Karakol in een klein hotelletje. Heel erg leuk en ze zijn enorm vriendeljjk en behulpzaam en spreken een beetje Engels!. Tijdens de laatste dag was ik bijna getuige van een auto ongeluk. Ik reed door het dorpje en plotseling een emorme klap achter me. 2 auto' s op elkaar. In een mum van tijd was er een hele groep mensen bij. Gelukkig alleen blikschade. In het dorpje waar we doorheen kwamen wilde ik water kopen maar kon niet met Tenge betalen, alleen met de Kirgistaanse som. En die had ik nog niet. Ook met een pinpas of creditkaart betalen wss onmogelijk. Bij 2 shops geweest en bij een bank. Niemand wilde tenge wisselen! De Kazachstaanse tenge is niet erg gewild. Bij de receptie van ons hotel gevraagd waar ik tenge kan wisselen en ga er straks naartoe. 

Gisteravond heeeeerlijk gegeten voor 355 som. Dat is voor nog circa 5 USdollar. Met drank erbij! Het ontbijt is ook al zo geweldig. Maar wel heel veel zoetigheid, taarten (!), muesli, yoghurt met allerlei noten etc. 

Na Karakol is onze volgende rustday in Osh. Maar dat is pas over 7 dagen. We zullen veel gaan klimmen. Wellicht moeten we ook al beginnen met het innemen van pilletjes tegen hoogteziekte. 

Nou tot in elk geval over 7 daagjes!

Groetjes van Els vanuit Kirgizië.