Osh, Kirgystan

Dag allemaal,

Wat een amazing country is Kirgystan! Het waren 7 heerlijke maar superzware fietsdagen. In totaal 825 km gefietst met 8858 hoogtemeters. De hoogste pas was over 3030 mtr. Dat is nog niet de hoogste pas waar we over gaan. 

De eerste van 7 dagen gingen we rustig fietsen naar het Issuk Kul meer vlakbij net plaatsje Tong. Het Issuk Kul meer is het op 2 na hoogst gelegen zoetwatermeer (dat dus niet bevriest in de winter). Ik hoorde dat het Titikaka meer in Zuid Amerika het allerhoogste zoetwatermeer is. Het water van het Issuk Kul meer is zo blauw, soms paarsachtig blauw en heel erg helder. Geen glibberige kwallen en geen geglibber van het zeewier tussen je tenen. Dat is nog eens heerljjk zwemmen. En bovendien heb je daar nog een strandje voor je alleen. Zo rustig. 

De tweede dag was ook al geweldig. We hadden een klim van maar 1100 meter en was prima te doem. In de middag kwamen we langs een reservoir (een meer). Omdat de lucht donker werd (in de namiddag heb je de meeste kans op regen, onweer en storm) was het een fabelachtig gezicht.

Dag 3 was naar Naryn met een klim van 1950 mtr over de Dolon Pas naar 3030 mtr door een gorge. Gelukkig was de klim in de ochtend. Ik was, voor mijn doen, in vorm en snel bij de lunch. Maar goed ook want na de lunch ging het regenen en dan wordt het ook gelijk koud.  

Dag 4 was 126 km met 1700 hoogtemeters naar een rivercamp. Over zwaar gravel! Toen ben ik op ongeveer 25 km na  de lunch ) ingestapt en heb een stukje meegereden in de bus. Het was zo heet, ik had geen drinken meer en was blij om de bus te zien. Uiteraard was ik lang niet de enige. Er zijn er een aantal die steeds een halve route fietsen of gewoon de hele dag  in de bus meerijden.

Dag 5 was zwaar! In de middag was er een klim van 2150 mtr over zwaar gravel. Oeps, ik ben nu voor de tweede keer ieen stukje meegereden in de van want het wegdek was zo slecht en het klimmen zwaar. En dan die afdaling over al die keien en gravel. Slechts een paar hebben de hele rit gedaan en kwamen uitgeput aan op de campsite na meer dan 10 uur fietsen. De kampeerplek lag midden tussen de bergen bij de nomaden. De uitzichten zijn adembenemend mooi. Een stuk of 6 kindertjes hielpen ons met het opzetten van de tent. Ze wonen daar in een yurt ver van de bewoonde wereld en zijn blij om ons te zien. Ze keken hun ogem uit. 

Dag 6, naar Jalal-abad, was weer heel erg goed te rijden met een klein stukje asfalt! Yoepie. Eerst een klim naar 3000 meter over gravel en daarna de afdaling over heel zwaar gravel. De leiding had de lunchstop ietwat verkeerd ingeschat. Pas na 75 km hadden we lunch en toen was het al over 13.00 uur geweest. Vanaf 6 uur in de ochtend tot 13.00 uur is heel erg lang zonder eten en drinken. Na de lunch was het heel aangenaam fietsen ovrr asfalt. 

We hebben die dag geslapen in guesthouses. Heel erg leuk. Je ziet dan hoe de mensen daar leven, hoe hun badkamer eruit ziet  (gewwoon steen, geen luxe tegeltjes maar wel met een soort douchekop) en hoe ze slapen (harde bedden en op de grond). We kregen daar ons avondeten en dat was erg goed. Zelfs voor een vegetariër.

Dag 7 was naar Osh en over mooi asfalt 😎. Ik heb een kamer voor me alleen! Gisteravond hebben we afsheid genomen van Will. Die heeft 2 maand met ons gefietst en ik ken hem al vanaf dag 1 in Beijing. Ik heb als afscheidscadeau zijn chainlube gekregen. Het dekseltje van mijn busje met chainlube ben ik verloren waardoor de olie in mijn poetsdoek terecht is gekomen en ik geen olie meer heb om de ketting te smeren. En in Osh is geen enkele fietsenzaak te bekennen. Je komt er ook geen fietsers tegen. Te zwaar misschien? Verder is er iemand die nog maar net met de reis begonnen is, voortijdig vertrokken. Te zware wegen, te lange dagtochten, camperen niet leuk, noem maar op. Prima hoor. Ik vermaak me nog steeds enorm. 

Vandaag is mijn rustdag. Dan doe ik mijn blog, maak mijn fiets schoon, doe boodschappen, haal de was op (ik laat mijn was doen!) en reorganiseer mijn 2 grote bags. De permanent bag voor alles wat je de komende dagen niet nodig hebt en de daily bag voor alle dingen die je wel nodig hebt. En dat is nogal wat want we gaan naar Tadjikistan, over de Pamir Highway. Dat houdt in klimmen, klimmen en nog eens klimmen tot over een pas van 4664 meter! Brrr.

De volgende 6 dagen worden zwaar vanwege de hoogte. Maar we hebben al zoveel zware dagen gehad. 

Groetjes uit Kirgystan en tot over 6 dagen,,

van Els.