Murghab, Tadjikistan

Goedemorgen,

Eindelijk weer een blog! Amazing, wat is het hier mooi!! Iedere dag volop genieten want de omgeving is zo geweldig. Kirgizië is wl een heel erg mooi land en Tadjikistan doet daar niet voor onder. Deze etappe van 6 dagen  heb ik 421 km gefietst met 6500 hoogtemeters. Niet veel maar je moet hier wel wennen aan de hoogte hoor.

Dag 1 van Osh naar Gulcha ging over 108 km met 1900 hoogtemeters klimwerk. Dat merk je wel. Op de morgen in Osh voelde ik me niet heel erg lekker en het ontbijt smaakte niet erg. Tja dan toch maar op de fiets. Na 64 km klimmen (1400 hoogtemeters) hadden we een lunchstop op de top. Het was er ondanks de hoogte erg warm, meer dan 30 graden. In de middag nog een paar klimmetjes totdat we bij een rivercamp aankwamen. Het koelt snel af op die hoogte. Dus gauw de tent opzetten en aan de warme soep. In de vroege avond vertelde Bek, onze Kyrgystaanse gids, ons allerlei wetenswaardigheden over Kirgizië. We zitten dan op 2000 meter hoogte. 

In Kirgizië wonen 6 mln mensen en 40% leeft er als nomaden. Dat is de reden dat er zoveel huisjes, barakken, onbewoond lijken. De mensen trekken er in de zomertijd, van mei tot oktober, de bergen in. De eerste taal is er Kyrgys, de 2de taal Russisch. Steeds meer mensen spreken er Engels want dat wordt tegenwoordig op school gegeven. De kinderen gaan er vanaf hun 7de tot hun 18de naar school, daarna naar de universiteit. Onderwijs is nu heel belangrijk voor ze. Dat is pas sinds ze een democratische, elfstandige republiek zijn. 

De belangrijkste inkomsten voor het land zijn goud (jawel, 24 karaat) en vlees. Voor 80% bestaat het land uit bergen. Je hebt er het Tien Shan gebergte en de Pamirs. De Lenin Peak is met een hoogte van meer dan 7100 meter de hoogste berg van Kirgystan. Het is de op 3 na hoogste berg ter wereld. De Mount Everest is de hoogste berg. 

Het Issuk Kul meer is het op 2 na hoogst gelegen bergmeer dat in de winter niet bevriest en is circa 710 meter diep. De godsdienst is er de Islam. De zijderoute was een belangrijke route door het land. Bek vertelde ons dat ze van zijde gunpowder maken. De belangrijkste sporten zijn worstelen, boksen en football (soccer). 

Het gemiddelde inkomen van een normaal gezin is er 300 USD per maand. De mensen betalen er geen belasting. De grond in de steden  kun je kopen, in de bergen kun je grond huren van de regering voor een zeer klein bedrag. 

Het huwelijk in de nomadische cultuur is vreemd. Meisjes van 11 tot en met 13 jaar werden uitgehuwelijkt. Een jongen die er rijp voor was, gooide zijn hoed met veren naar een rij van meisjes en het meisje die hem opving gaf daarmee te kennen dat ze wel met hem wilde trouwen. Soms had de jongen pech en moest hij het nog maar eens proberen. De ouders van de jongen betaalden de hele bruiloft. 

Dag 2 van Sary-Tash over 79 km en 2100 hoogtemeters. Zwaar!  Hier ga je de hoogte echt voelen. Na 63 km kwamen we aan op de Taldyk pass op 3610 meter hoogte voor de lunch. In de middag nog een paar km en we kwamen aan in een homestay camp. We kampeerden op een klein afgebakend terrein. Ik was nog niet helemaal de oude en had diaree. Echter na het drinken van een liter zout water ging het een stuk beter. Ik was na anderhalve dag weer beter. Ons kamp lag die dag op 3200 meter! De kou viel enorm mee. 

De derde dag hadden we een kort ritje van maar 22 km om te acclimatiseren. Was wel nodig ook. Heel veel van ons waren ziek geworden. We kampeerden er op 3400 hoogtemeters. 

Dag 4 naar Karakul ging over 75 km en 1300 hoogtemeters. We gingen er de grens over naar Tadzjikistan EN we zijn nu halverwege. We kampeerden er weer bij een homestay waar we voor 9 USD op de grond mochten slapen. Maar... er was een warme douche en en een zittend toilet. Luxe hoor. We zijn dan op 4100 meter hoogte. Gelukkig ben ik niet meer ziek maar ben ook nog niet helemaal gewend aan de hoogte. Elk trappetje of klimmetje is zwaar en ik ben snel buiten adem. Helen, our doc, vertelde dat het heel normaal was. Midden in de nacht word ik wakker en ben buiten adem. Crazy! Ik gebruik diamox en dat helpt gelukkig wel. Karakul is een verlaten dorpje met een prachtig blauw meer. Het is bijna onze hoogte overnachtingsplaats. 

Dag 5 over 47 km en 400 hoogtemeters. Dit is onze hoogstgelegen kampeerplek op 4300 meter hoogte. Geweldige uitzichten over de bergen. In de namiddag wordt het snel kouder en doe wat extra kleren aan. Mitch en Kylie vierden er hun verjaardag met birthdaycake! 

Op dag 6 naar Murghab fietsten we 87 km en 550 hoogtemeters. Vandaag gingen we de allerhoogste pas over van ee hele reis. Over 4665 meter moesten we de Ak-Baytal pass over fietsen. Geweldig!  Het was wel heel zwaar want het eerste deel tot de lunch was over een afstand van 7 km wel 6 tot 12 % steil. En op die hoogte voel je dat wel. Je bent langzamer dan gewend en buiten adem. Bovendien mis ik een paar extra versnellingen op mijn fiets. Ik had achter meer tandwieltjes moeten hebben (heb een compact met 32 wieltjes en dat is voor die bergen echt te weinig). Maar goed, ik kom er wel hoor. Dan maar wandelen, net als vele anderen. 

We logeerden er in Murghab in het Pamir Hotel, nog steeds op hoogte, boven de 3600 meter. De kamers waren veelal 4 persoons met dubbeldeks bedden. Ik kon er helemaal niet slapen en lag de halve nacht wakker en droomde veel. Dat is ook weer vanwege de hoigte. Het stadje zelf is uitgestorven, er is niets te doen behalve dan 1 straat ( dat noemen ze hier de bazaar) met containers waar de mensen hun spullen verkopen. Alleen waren de containers maar voor 40 procent open. De mensen leven er in de zomer namelijk als nomaden in de bergen en sluiten hun container, ofwel winkeltje.

Er is in het hotel overdag geen electra, helemaal geen wifi en geen internet! Het stadje heeft maar 11000 inwoners (incl de nomaden). Het hotel heeft als enige een generator maar die is beperkt. In de namiddag heb je voor 2 tot 3 uurtjes een warme douche! In de nacht is er stroom en kun je dingen opladen. Het is wel behelpen hoor, met al die luxe paarden. Iedereen wil dan op hetzelfde moment onder de douche en moet al die powerbanks en gps-en opladen. En er is ook geen aparte douche voor de dames!

Het volgende blog ga ik straks schrijven en dan wat wetenswaardigheden over Tadjikistan vertellen.

Nou tot straks!

Groetjes uit Tadjikistan, van Els.