Asghabat, Turkmenistan

Hallo allemaal,

Turkmenistan! Een niet erg toeristisch, van de buitenwereld afgesloten land. Je voelt je er vaak bekeken en overal zijn agenten, althans mensen in een uniform. Veel paspoortcontroles langs de weg. De mensen zelf zijn erg aardig maar je moet enorm oppassen want ze willen wel aan je verdienen. Als ze zien dat je een toerist bent betaal je de hoofdprijs dus de dollarprijs. Dat wil zeggen 10 to 18 keer de prijs in manat. Je krijgt makkelijk 10 tot 18 manat voor 1 USD op de zwarte markt maar niet bij een bank. Een klein voorbeeld. Als je de laundry laat doen betaal je hier in ons hotel 5 manat voor 1 T-shirt OF 1 dollar! Dan wordt een wasje laten doen wel erg duur! 

Maar het fietsen was behoorlijk goed te doen. We hebben in 3 dagen 380 km gefietst. De eerste dag ging erg goed over 125 km en weinig klimwerk. Plus een klein beetje tailwind! Super. Ik was al tegen 12 uur in de middag op de camping. De kampeerplekken zijn hier niet geweldig. Heel veel zand want het is tenslotte nog woestijngebied. Dat houdt meteen in dat er veel zand je tent inwaait en eigenlijk alles altijd vol met zand zit. Ik kan 's nachts niet slapen want het koelt niet af tot onder de 30 graden en dan kan ik geen oog dicht doen. Ik kijk altijd uit naar een hotelnachtje met airco. Of een lekker koud nachtje onder de 10 graden! Die gaan we nog wel krijgen in Iran of in Turkije want dan gaan we de bergen weer in. 

Heel veel fietsers hebben besloten om de volgende dagen niet meer te fietsenen alvast naar Asghabat te gaan met een taxi. Nou daar had ik geen zin in. Het fietsen is heerlijk met een windje. 

Dag 2 was iets korter maar meer klimwerk. 117 km met 700 klimmeters. Geen flauw idee of ik geklommen heb maar het was wel veel zwaarder dan de vorige dag. Er waren in de ochtend veel zandstormen. Het zand zit overal, in je oren, neus, ogen, echt overal. En ik kan je vertellen dat dat erg zwaar fietsen is. Zeker als je al die tijd tegen de storm in moet trappen. Ik kwam vaak niet boven 12 km per uur uit. Niemand eigenlijk. Maar dat hoor je pas achteraf. Tegen de middag gingen we over het Garagam canal, dat schijnt het langste kanaal van de wereld te zijn(?). Heb de hele dag gefietst maar voelde mijn benen wel toen ik ging liggen. Eindelijk dacht ik, nu ben ik moe en kan ik slapen! Maar ja het was weer veel te warm en slapen viel niet mee. We sliepen naast een graveyard (!?) maar het was er erg mooi, vooral de zonsondergang. In de avond vertelde onze gids iets over Turkmenistan.

Tot 1922 viel Turkemnistan onder het Russisch regiem. Pas in 1991 werden ze onafhankelijk (zonder oorlog!).  Er werd een president gekozen, voor het leven en later voor een periode van 5 jaar en tegenwoordig voor 7 jaar. Maar je kunt net zo vaak herkozen worden als je wilt totdat je dood gaat. Iedereen kan president worden maar er zijn wel eisen: je moet in Turkmenistan zijn geboren en je moet er hebben gewerkt en je mlet uiteraard slim genoeg zijn. Bovendien, als je voor het eerst wordt gekozen mag je niet ouder zijn dan 40 jaar en een goede gezondheid hebben.

De school is gratis, vanaf je 6de tot je 11de. De universiteit is ook gratis. Alleen niet voor excellent studies, dan moet je betalen. Echter na de universiteit krijg je niet meteen een diploma. Je moet eerst 2 jaar voor de regering hebben gewerkt. Daarna krijg je pas je diploma. De jongens gaan op hun 18de het leger in voor een paar jaar. 

Voor je ziektekosten betaal je 2% van je salaris, tenminste als je werkt. Als je niet werkt kun je zelf een verzekering kopen maar dat kun je dan natuurlijk niet betalen en ben je afhankelijk van je familie. De verzekering houdt niet in dat je alles gratis krijgt zoals in ons landje. Je krijgt dan 50% korting op alle medische ingrepen. That's all. 

Pensioen is ook wel iets. Je bouwt penxioen op. Iedereen, ook vrouwen. De pensioenleeftijd voor mannnen is 62 en voor vrouwen 59. Maar..... als je als vrouw kinderen hebt gekregen dan kun je 2 jaar eerder met pensioen. Een vrouw met 1 kind kan op haar 57ste met pensioen. Het pensioen wordt er niet door. De 2 jaar telt gewoon mee voor de pensioenopbouw. De gids wist er te weinig van om de precieze details te vertellen. 

Gas en olie zijn de hoofdinkomsten van Turkmenistan. Er is ten noorden van Asghabat een enorme gaskrater. In het noorden heb je de red canyons. Daar gaan we niet naar toe. Nog iets bijzonders: als je een baan hebt voor de regering mag je geen baard hebben en moet je je scheren. Dit land bestaat uit heel erg veel regeltjes die door de regering zijn bedacht. En als toerist moet je je daar ook aan houden. Gisteren had iemand van onze groep een foto gemaakt van een gebouw waar een foto van de president op stond en toen kwam er een geuniformeerde man aan die de foto van zijn iphone heeft verwijderd. Maar op bijna elk gebouw is die bewuste president te bewonderen! In ons hotel hangt op bijna elke muur wel een foto van die man. 

Er is hier internet en wifi! Alleen is 80% van de internetsides geblokkeerd. Dat is ook weer door de regering bepaald. Ik zou nier nooit kunnen of willen wonen en ga hier ook niet meer op vakantie naar toe. Heb het nu wel gezien. Oezbekistan vind ik persoonlijk mooier en leuker. Na Asghabat gaan we de grens over naar Iran! Heb er nu al zijn in. 

Wit is hier de kleur van de huizen  met groene daken gesierd met goudkleurig pleisterwerk. Van de buitenkant lijkt het wel mooi maar hoe ziet het er vam binnen uit? Door de ruiten kun je vaak wel zien dat het van binnen armoediger is. 

Heb 2 rustdagen in Aschgabat en ga zometeen met Jimmy naar een bazar wandelen. Dat is meestal wel aardig.

Na een paar dagen gaan we de grens over naar Iran waar ik  verkleed moet gaan met hoofddoek en armen en benen bedekt. Superhot dus.

Tot over een week (nog 1 rustdag in Ashgabat en 5 fietsdagen in Iran)! 

Groetjes uit Turkmenistan, van Els.