Samarqand, Oezbekistan

Dag allemaal,

We zijn de grens over en zitten nu in Oezbekistan! Van een bergachtig Tadjikistan naar een woestijngebied in Oezbekistan. Dat betekent dat we afscheid moesten nemen van de laatste mooie bergen en zitten alweer in Samarqand. Een grote stad waar veel te zien is. 

Eerst de fietsdagen. We gingen na onze rustdag meteen de grens over naar Oezbekistan. Dat ging waarempel heel snel. Vorige jaren moesten ze al onze bagage doorsnuffelen en nu was het een fluitje van een cent. Nou ja, op sommige mensen na dan. Het visum van Virginia was al 4 dagen verlopen. Ze moest helemaal terug naar Dushanbe om daar bij de ambassade een nieuwe te halen. Ze mocht het land anders niet uit. Ze is weer hier in Samarqand en fietst de laatste etappes weer met ons mee gelukkig.  

De eerste dag was makkelijk, maar 38 km omdat de verwachtingq was dat we lange tijd bij de grens zouden moeten wachten. Gelukkig hoefde dat niet. We sliepen in een sort hotel, slecht zonder faciliteiten en een gezamenlijke douche met wc. Voor heel veel mensen! 

Dag 2 over 134 km was erg warm met 1600 mtr klimwerk aan het eind van de hete dag. Na meer dan 100 km ben ik samen met Jimmy in de bus gestapt. Het was gewoon veel te warm voor zoveel klimwerk op het heetst van de dag. 35 graden op zijn minst. Het is hier altijd zo'n 39 graden met soms veel wind (uit het westen, headwind dus).

De 3e dag over 130 km gefietst met heel veel tegenwind en 1100 klimmetertjes. Helemaal gefietst en nu niet meer ingestapt! Maar ik was wel uiitgeblust. Veel gedronken en dat moest ook wel. We kregen leker eten, gebakken aardappels met saujes en voor mij vegaburgertjes en lekkere salade. 

Dag 4 naar een Samarqand over 127 km. Hier hebben we 2 dagen rust en dat is best heel lekker. Er is veel te zien. Ben met een tour meegeweest die om 9 uur begon en rond het middaguur zou eindigen. Maar rond 12 uur gingen er al mensen weg en ik ben rond half 1 terug gaan lopen. Heerljjk. Ik was al dat toeristische gedoe helemaal zat. De gids was alleen maar aan het praten en liet ons allerlei shops zien. Dus ik heb heerlijk gewandeld en onderweg een ijsje gekocht. Knapte weer helemaal op. Ik weet nu zeker dat zo'n toeristische tour niets is voor mij. Een dagje fietsen is echt minder vermoeiend. 

Vanavond gaan we met een heleboel uit eten want er gaan een paar mensen weg. Verder is het geld om gek van te worden. Een groot ijsje kost hier wel 3000 sum! Een kleintje is maar 1000. Ik heb 30 USD gewisseld en kreeg een vracht geld terug. 1 USD. Is bijna 10000 sum. Eten is hier dan ook erg goedkoop. Alleen mijn portemonnee is niet groot genoeg. Het geld pas er gewoon niet in!

Ik hoop jullie snel weer te kunnen bloggen want over een dag of 3 zit ik alweer n Bukhara. 

Groetjes uit het hete Oezbekistan,

Van Els.